Poetin    Maria    Schiffner

Zeitkritisches




 

Bann Puuschhackn


Wenn siech jemand offs Dichtn vorrleht, kriggtor ou ne immor n rachtn Luhn. Dodrvo handlt die Geschichte.

Bei uns drhejme wor vill Puusch, ou de Gemejne hotte Puusch, dar wure su genutzt, doss de Pauorn drei Bejmor, de Faldgartnor zweije, de Hoislleute enn Boum kriggtn jeds Juhr. Drfier mosstn ou olle puuschhackn giehn. De Mannor hacktn de Hiegl und de Weibvölkor sotztn de Bejml. Dodrbei wor immor vill Hetz, wal suvill un noch drzu mejstns junge Leute zommkomm. A poor alde Weibor worn freich ou immor drbei.

Dosmol hottch sulange gebattlt, bis se miech geschickt honn. Ich wor zwor orscht vorzn und wure noch ne forr vuul genumm, abr die klenn Fichtl konnd iech schon setzn wie de andorn ou. Dr Oubau wor grode eeborholb n Wosswiesn oh dr Polznd off Kummor zu. De klenn Fiechtl wurn orscht packlweise ei enn toppvll Wossr eigetunkt und dann eigesotzt. Wenn dr Toop leer wor, lief morr ejfach ei de Baach und hullte neues Wossr. Dr Farschtor stolzierte zwischn daan Leutn rimm, zug moimol oh enn sichn Fichtl, ebbs ou feste genung soss, abr sunst machtor nischt os Luderei mit dann Madln, doss de ahln Weibor ganz kattorhamsch g(K)ucktn.

"Dr Toop is leer, hulltock Wossr, ihr hodd jingor Bejne" plääkte ejne riebor zu uns. Iech sprong glei fort und wie iech min Wossor de Lahne wiedor ruff kohm, do muss miech wull dr Teifl gerittn honn, doss mr grode do de dichtorische Odr geplotzt is.

"Tunks, tunksn, Ihr aldn G(l)unkn!" plääkte iech obor dann ganzn Plotz. Abor do gings lus: "Horrtock dos Fetzl, wos hood se gesoht? Ahle G(l)unkn seimr? Do is dei Ohnkl ej ahlor Saak!" "Nej hottor denn suwos schonn gehorrt, heisst uns ahle G(k)lunk!!" Su prilltn und keiftn se dorchanandor. Mier wär vor Schrockn bale dr Toop ausn Händn gefolln, iech hottmorr gornischt Bieses drbei gedocht, hotts ock gesoht, wal siechs reimte und jetu wär iech ann liebstn ei ej Moiselooch odr enn Focksbau gekrochn. Ock, doss de Madl olle und orscht raacht de Mannor su lachtn, doss lange niemand mej wos machn konnde. Ann ollormejstn lacht dr Farschtor, dar de ahln Weibor su ne sehr garne soog, ann ollerwingstn, wennsn grode iborn Waag liefn, wennor off de Johd ging.

Off miech hottn se dann juhrelang enn Kiez und sogn miech nimmej oh un iech hotte lange Angst, dosses drhejme drfohrn kenndn, wos mei Schnappl bann Puuschhackn ohgericht hotte.


                                                                                                     ZURÜCK  ZU  MUNDARTLICHES
web by dobay
  Nutzung Kontakt